هزینه های قابل قبول در تجارت الکترونیکی را شناسایی کنید

با نام خدا و سلام به شما کاربران عزیز ، در ادامه مطالب بخش اول ، که در مورد هزینه های قابل قبول فعالیتها و معاملات الکترونیکی و اینترنتی مطرح شد ، در این بخش جزئیات بیشتری از نحوه عملکرد مورد تایید سازمان امور مالیاتی در مورد این دسته هزینه ها ، را برای شما توضیح می دهم .

همانطور که اشاره شد ، تایید و مورد قبول بودن این هزینه ها را می توانید در بندهای ماده 148 قانون مالیاتهای مستقیم مطالعه و بررسی کنید . در بند 17 که از جمله هزینه های نرم افزاری ، طراحی و استقرار سیستم های مورد نیاز موسسه می باشد . با توجه به همان مثال بخش قبلی ، در این مورد هزینه های شرکت ایرانی که بابت در اختیار گرفتن نرم افزار یا سیستم های مربوط به منظور انجام کسب و کار پرداخت می کند ، در این دسته قرار می گیرد.

در مورد اینکه آیا متون الکترونیک در حین انجام معامله مورد قبول و قانونی است ، باید بدانید که با توجه به مصداق داشتن سند کتبی به عنوان سند و مدارک قابل ارائه ، متون الکترونیک می تواند با تایید کارشناس مورد تایید سازمان ، ارزش پیدا کرده و به عنوان هزینه تلقی گردد. ارجاع به کارشناس در مرود مسائل مالیاتی هیچگونه اشکالی ندارد و می توانید نظر آنها را در مورد اینکه هزینه های این چنینی مورد قبول است یا نه ؟ جویا شوید .

در مورد ارائه سرور از شرکت خارجی به شرکت ایرانی 2 سوال ممکن است پیش آید : این واگذاری ارائه خدمات است و یا دادن حق الامتیاز .

بحث تشخیص ماهیت و خصلت پرداخت ها و درآمدهای مربوط به تجارت الکترونیک در سطح جهان هم مطرح است . نام این فرآیند Treaty characterization است که معنی ان تعیین وضع قراردادی معاملات الکترونیک می باشد. با توجه به اینکه در مباحث بین المللی راجع به همین قضیه یعنی تشخیص بین این دو مورد تحقیقات گسترده ای انجام شده است ، کلیه فعایت های عالم الکترونیک مورد تحلیل قرار گرفته است . یک از همین فعالیتها میزبانی پایگاه های اینترنتی است ، به این معنی که دانرده سرور فضایی را در تجهیزات خود به سایت مشتریان اختصاص می دهد تا آن را در حد قرارداد فی مابین و بر حسب نیاز خود تنظیم کنند .

پس نتیجه اینکه ارائه سرور از یک شرکت به شرکت دیگر حق الامتیاز محسوب نمی شود و از نظر قانون ارائه خدمات می باشد.

در صورت تمایل نظرات خود را برای ما ارسال کنید .

موفق و پیروز باشید .